In de Moedige Moeders podcast vertellen de moeders uit mijn cursussen en coachingstrajecten hun mooie bevallingsverhalen. Luister naar de moeders die het anders doen dan ze zelf hebben gehad, dan hun omgeving en de maatschappij van ze verwacht en hoor hoe krachtig ze zijn en ze dichtbij zichzelf blijven, ook als het spannend wordt.

Bevallingsverhaal thuisbevallen ondanks een medische indicatie

Toen Mirjam voor de derde keer zwanger en weer ontzettend misselijk was kwam ze in contact met mij voor een één-op-één opstelling om te onderzoeken waar haar misselijkheid vandaan kwam. Ze was zo ongelukkig van de misselijkheid dat ze eens op werk kwam en alleen maar kon huilen: “Toen zei een collega, ga lekker naar huis! Ik ben gestopt met werken en vanaf toen kwam er al veel meer rust. Mijn man nam de zorg over van de twee oudste jongens.  Waardoor ik echt alleen maar tijd aan mezelf kon besteden. Ik denk dat dat wel heel belangrijk was. Ik heb vier weken lang plat gelegen. Ik kon echt alleen maar aandacht geven aan mezelf.”

In de coachingsessie kwam ze erachter dat ze zoveel voor anderen aan het zorgen was en zo zichzelf en haar zwangerschap compleet aan het negeren was.

”Ik kon niet meer voor andere mensen zorgen. Ik denk dat Maan me dat tijdens deze zwangerschap wel extra heeft geleerd dat ik aandacht moet besteden aan mezelf.” 

“De misselijkheid was niet helemaal weg. Maar ik kon het wel beter aan. Ik voelde me beter in mijn lijf. En op het moment dat het niet meer ging kon ik stoppen. Ik dus niet meer over mijn grens heen.  Dat was wel een harde les eigenlijk. Daarvoor ging ik toch wel door. Nu kon dat niet met een klein innieminie mensje in me. Dat zorgde er wel voor dat ik andere keuzes maakte. Die beter zijn voor mezelf en voor mijn lijf en voor mijn hoofd.”

“Daarvoor kon ik wel alle ballen hoog houden  Ook ballen die ik niet hoog hoefde te houden en waarmee ik mijn eigen grenzen overging. En nu kon dat niet meer toen ik zwanger was. Ik werd wel geconfronteerd met wat ik daarvoor altijd deed en dat het nu niet lukte. Ik ben eigenlijk wel achtergekomen dat wat ik voor mijn zwangerschap deed, misschien ook niet haalbaar was. Dat het ook niet realistisch was dat ik al die ballen hoog hield.”  

Toestemming om een stapje terug te nemen

“In de sessie gaf ik mezelf de toestemming geven om dus een stapje terug te nemen. Ik merkte wel dat ik toch naar mijn werk ging, hoe ziek ik ook was. Ik vond het heel fijn dat mijn collega’s dan zeiden, je kan zo echt niet werken.  Later dacht ik maar had ik dan zelf die beslissing niet kunnen nemen thuis. Waarom ben je dan toch nog die auto ingestapt?  Waarom was het dan nodig om daar dan toch nog te zijn?”

Dat was de rode draad van het traject dat Mirjam met me is aangegaan. Het was belangrijk dat zij zichzelf toestemming mocht gaan geven om beslissingen te nemen en niet te wachten tot anderen de beslissing voor haar namen. Mirjam wilde heel graag thuis bevallen omdat dit bij de andere twee bevallingen niet was gelukt. Mirjam was bij haar eerdere bevalling veel bloed verloren en de placenta kwam niet los. Het werd haar daarom afgeraden om thuis te bevallen. 

“Ik had echt heel duidelijk voor mezelf had besloten. deze bevalling ga ik het echt anders doen. Ik wil nu thuis bevallen. Ik kan dit. Toen ik te horen kreeg dat dit niet kon, was dit wel een klap in mijn gezicht.” 

Volgens het protocol

“Dit gevoel heb ik wel dertig weken van mijn zwangerschap ervaren. Ik ben continu bezig geweest met de vraag waar ga ik bevallen? Ik zei wel tegen de mensen om me heen ik ga thuis bevallen. Mijn man vond dat wat minder fijn. Zijn reactie was als de verloskundige zegt dat het echt verstandiger is om in het ziekenhuis te bevallen dan doe je dat. Terwijl ik eigenlijk van hem wilde horen: Lieverd, doe het maar. Als jij dit wil, dan doen we het zo. Mijn verloskundige zei ook niet zelf natuurlijk, gaan we dat doen. Zij volgende ook het protocol.” 

Mirjam was op toestemming van haar omgeving aan het wachten, maar die kwam niet, maar ze merkte ook dat haar wens voor een thuisbevalling sterker was. In een persoonlijke sessie met haar man begeleidde ik ze in de verschillende scenario’s tot Mirjam zelf de knoop doorhakte: “Toen kwam er rust, want toen zei mijn man, oké nou dan gaan we dat doen. Het is niet mijn keuze, maar we gaan het wel doen. De verloskundige zei ook, ik ga je thuis begeleiden.”

Ze wilde het anders doen

Waarom Mirjam zo graag thuis wilde bevallen had te maken met haar eerdere bevallingen: “Ik ben bij Joep en Guus allebei in het ziekenhuis bevallen.  De bevalling van Joep is alweer zeven jaar geleden. Ik had een heel ander bewustzijn. Ik kwam in het ziekenhuis met anderhalve centimeter en ik dacht dat het echt al, dat ik al heel ver was. Dat mijn weeën al vreselijk waren.  Ik heb mezelf daar gewoon overgegeven en ik dacht vertel mij maar wat ik moet doen en dan komt het goed. En uiteindelijk, richting het einde van de bevalling, kwam er interventie op interventie en is Joep geboren, maar niet op de manier die ik van tevoren had bedacht.” 

“Bij Guus ben ik ook in het ziekenhuis bevallen.  Daarin had ik zelf al meer controle en had ik bedacht hoe ik het dan wel zou willen.  Ik ben daarna wel heel veel bloed verloren en ik moest ik naar de OK, omdat de placenta niet los kwam. Ik was in het ziekenhuis omdat ik dat toen ook wilde omdat we toen twee hoog woonde. Ik wilde daar bij deze derde bevalling gewoon niet heen. Ik wil daar niet eindigen. Het wil niet zeggen dat dat dan natuurlijk ook zo gebeurt. Ik dacht alleen, als we het anders kunnen doen, dan beginnen we nu thuis met de intentie ook om thuis te blijven. En dat is gelukt.”

Geen interventies

“Ik heb me beter ingelezen bij deze zwangerschap. Mijn man en ik waren het eens dat we drie kindjes wilden. Dus ik kon het voor mijn gevoel nog één keer doen. Er waren een paar wensen: een thuisbevalling in bad. Ik wilde deze bevalling dat het op mijn manier mocht gaan en op mijn tempo. Ik had een heel plan.

“Ik wilde geen interventies. Ik wil eigenlijk ook niet dat de verloskundige tussendoor zou kijken hoeveel centimeter ik had. Dat wilde allemaal niet.” 

Toch vroeg de verloskundige tijdens de bevalling of ze de vliezen van Mirjam kon breken: “Ik zat heel lang op 8 centimeter en het ging elke keer maar niet verder. Ze  zei op het moment dat ik wel je vliezen breek, zou het kunnen zijn dat je verder komt en dan is ze er.  Wil je dit wel of niet? Ik weet eigenlijk dat je het niet wilde maar denk er even over na.” 

Het feit dat ze mij dat vroeg en dat zij daarvoor al zei, ja maar ik weet dat je het eigenlijk niet wilde dus dat ze mij daarin respecteerde maar wel een optie gaf van het zou misschien wel kunnen helpen in de bevalling, in jouw bevalling.  Dat gaf mij het gevoel dat er geluisterd werd. Die vraag maakte nog steeds dat ik de beslissing kon nemen. Ik voelde ook ik kom nu ook niet verder dus hebben wij hebben er uiteindelijk dus voor gekozen om de vliezen te laten breken. Dat heeft wel goed uitgepakt want niet veel later was Maan er.” 

“Ik had de hand van mijn man vast, die hielp me. Ik had in de cursus MOEDERENERGIE wel geleerd dat je bepaalde geluiden kon maken en een soort mantra kon zeggen en dat heeft mij wel geholpen. Ik had muziek op, mijn zoutlampje stond aan, het was heel rustig en ontspannen. Die uren vliegen dan voorbij. 

Ik voelde mijn lichaam zelfs veranderen toen het richting de persfase ging. Toen is ze geboren in bad. Precies zoals ik wenste. Toen was ik heel helder en dacht ik, er is geen bloed in mijn bad. Fantastisch! Het was zo ontspannen en rustig. En de verloskundige was heel relaxed. De placenta kwam binnen tien minuten, dan voel je zoveel blijdschap! 

Ze hadden vooraf aan de verloskundige gevraagd: Hoe checken jullie hoeveel bloed je verlies in bad? De verloskundige vertelde dat ze let op de zichtbaarheid van de voeten in bad. “Mijn man en ik hadden allebei wel het besef dat er weinig bloedverlies was. Dat zeiden we niet, maar aan één blik naar elkaar was genoeg om te zien dat het goed was.”

Zelf een beslissing nemen

“Ik heb na de bevalling nog aan mijn man gevraagd: Hoe zou je, nu je deze bevalling hebt meegemaakt, er de volgende keer over denken? Hij antwoordde dat hij nog steeds naar het ziekenhuis zou willen gaan. Zijn mening is niet veranderd. Ik had mijn best kunnen blijven doen om hem over te halen, maar het was toch niet gelukt. Dus uiteindelijk ging het erom dat ik de beslissing ging maken.”

Mirjam is veel beter naar haar lichaam gaan luisteren en voelde in dat moment dat ze terug moest komen op haar wens om geen interventies te hebben tijdens haar bevalling: “MOEDERENERGIE, heeft daar wel echt bij geholpen. Je bent continu bezig met je lijf. En dan voel je of een keuze goed voor je is of niet.” 

Mirjam heeft een tip voor alle zwangeren. Luister daarvoor de hele podcast aflevering met Mirjam hier. 

Ben jij je aan het voorbereiden op je bevalling? Wil je tijdens je bevalling in verbinding blijven met jezelf, ook als het spannend wordt?

Woon je in de omgeving van Rotterdam? Meld je dan aan voor MOEDERENERGIE. Of volg op je eigen tempo de online bevallingscursus SYNERGY.